Kochanie, zabiłam nasze koty – powieść Doroty Masłowskiej wydana w 2012 w Warszawie przez wydawnictwo „ Noir sur Blanc ”. Akcja powieści rozgrywa się w fikcyjnych Stanach Zjednoczonych Ameryki. Miasto, w którym mieszkają główne bohaterki (Farah i Jo) wzorowane jest na Nowym Jorku, jednak nie jest to rzeczywiste miasto, a jedynie
To prawdziwy filmowy paradoks – stroniący od kina twórca teatralny debiutuje na dużym ekranie, adaptując sztukę, która ma opinię „nieadaptowalnej”. Ale stojący za kamerą Grzegorz Jarzyna ma słabość do umowności, zaś Masłowska – do słów, więc połączenie ich twórczych obsesji przekracza kilka pozornie nieprzekraczalnych granic kina naraz. Robiono to już wcześniej – kręcąc „Dogville”, gdzie scenografia była szczątkowa, a fabuła alegoryczna, Lars von Trier pokazał, że sztuka filmowa może w dużym stopniu polegać na niedookreśleniu, umowności; może pozwalać widzowi kreować się i kształtować. Kto „Dogville” widział, rozpozna znajome patenty. Film Jarzyny także przypomina teatr telewizji – akcja rozgrywa się tu na sztucznych, wyeksponowanych tłach, pośród nielicznych, czasem mocno przejaskrawionych rekwizytów, często bez udziału scenografii lub z pojedynczymi jej elementami. Jarzyna obśmiewa w ten sposób filmowy pseudo-realizm, ale nie zatrzymuje się na samej formie. Oddaje się w pełni tekstowi Masłowskiej, który na ekranie zyskuje niesamowitą moc sprawczą – kreuje tylko to, co jest mu potrzebne do osiągnięcia puenty, nie zawraca sobie głowy nieistotnymi detalami. Kluczowy jest już sam fakt, że bohaterki tej historii – nazwane odpowiednio: Mała metalowa dziewczynka (Aleksandra Popławska) i Osobliwa staruszka na wózku inwalidzkim (Danuta Szaflarska) – po raz pierwszy pojawiają się na ekranie „wyrwane z kontekstu”, w otoczeniu białego tła. To niedookreślenie jest zresztą lejtmotywem filmu. Bohaterki (jest jeszcze trzecia – Halina, grana przez Magdalenę Kutą), tkwią w tym stanie od rana do wieczora, nie potrafią znaleźć sobie miejsca, zamknięte w pustych rytuałach i powtarzanych frazesach. Trzy pokolenia kobiet gniją w niewidzialnych ścianach, zapętlone gdzieś pomiędzy dwoma mniej lub bardziej umownymi prostokątami – oknem i telewizorem. To punkt wyjścia do przewrotnej satyry, która nie oszczędza nikogo i niczego, unikając typowych uproszczeń skojarzeniowych, tak uwielbianych przez naszą kinematografię. Nie ma tu wyraźnych podziałów na opcje polityczne i klasy społeczne, nie ma ustosunkowywania się. Jest za to siatka odwiecznych nieporozumień i zasiedziałych, wygodnych osądów, które uniemożliwiają normalną komunikację. Pod tym względem film Jarzyny (i tekst Masłowskiej) zdaje się nie mówić nic, co na ten temat powiedziały wcześniej teatr czy literatura (rzadziej: kino), ale to właśnie obrana forma nie pozwala machnąć na „Między nami...” ręką. Jarzyna wkrada się w obce sobie medium i rozbraja je od środka brakiem jakichkolwiek gatunkowych czy narracyjnych obciążeń i zobowiązań. Są tylko słowa, sporo słów i wyobraźnia, która nakazuje widzowi umiejscowić przedstawione tu sytuacje w znanej mu rzeczywistości – gdzieś w domu obok, piętro niżej, a może nawet we własnych czterech ścianach. Pod tym względem, dokonując uniwersalizacji naszego narodowego weltschmerzu, nie karmią nas nim siłę, pozwalając samodzielnie go przepracować.
Miedzy nami dobrze jest: Directed by Grzegorz Jarzyna. With Roma Gasiorowska, Magdalena Kuta, Lech Lotocki, Rafal Mackowiak. Film adaptation of acclaimed play, directed by one of the most exciting names in Polish contemporary theater.
Jesień Poetycka w Świeciu. We wtorek ( SKAWANTER zagrał po raz dziesiąty swoją `Masłowską`, czyli `Między nami dobrze jest`. Jubileuszowa odsłona miała miejsce na deskach OKSiRu w Świeciu, podczas trwania Jesieni Poetyckiej. Na początku kilka słów wprowadzenia uczyniła Kinga Willim, organizatorka tego wielkiego przedsięwzięcia poetyckiego. Tak miłe przyjęcie dobrze rozluźniło ekipę SKAWANTRa i pozwoliło zagrać bardzo solidny spektakl. Co ciekawe, tym razem Mężczyzny nie zagrał – jedyny w ekipie – mężczyzna (Kamil Tajl), a został zastąpiony przez Karolinę Ziółkowską (reżyserkę), która poradziła sobie bardzo dobrze. Przynajmniej tak dało się odczuć z reakcji widowni. Wyjazd do Świecia można uznać za udany. Poniżej można sobie obejrzeć zdjęcia, które zrobił zaprzyjaźniony z teatrem Michał. Trzy Agrafki z Chełmna też były. 🙂 Galeria: Między nami dobrze jest
Rzecz dzieje się w Polsce, w Łodzi lub w Wałbrzychu lub w familokach na Dolnym Śląsku, lecz zdjęcia kręcone są częściowo na Litwie, częściowo w Katowicach. Bohater Jasiek mieszka w radioaktywnym bloku. Pewnego dnia jego pijany ojciec górnik, zataczając się na stary poniemiecki kredens z witrażykami…

Na zdj. kadr z „Między nami dobrze jest”, reż. Grzegorz Jarzyna, fot. TR Warszawa W dawnych czasach, gdy świat rządził się jeszcze prawem boskim, wszyscy ludzie na świecie byli Polakami. Każdy był Polakiem, Niemiec był Polakiem, Szwed był Polakiem, Hiszpan był Polakiem, Polakiem był każdy, po prostu każdy, każdy, każdy. Pięknym krajem była podówczas Polska; mieliśmy wspaniałe morza, wyspy, oceany, flotę, która po nich pływała i odkrywała wciąż nowe, również przynależące do Polski kontynenty, był między innymi znany polski odkrywca Krzysztof Kolumb, którego potem oczywiście przechrzczono na Christophera czy innego Chrisa czy Isaaka. Byliśmy wielkim mocarstwem, oazą tolerancji i multikulturowości, a każdy nieprzybywający tu z innego kraju, bo ówcześnie jak już wspominaliśmy ich nie było, był tu gościnnie witany chlebem i solą… Ale skończyły się dobre czasy dla naszego państwa. Najpierw odebrano nam Amerykę, Afrykę, Azję i Australię. Niszczono polskie flagi i domalowywano na nich inne paski, gwiazdki i inne esy-floresy, język polski urzędowo pozmieniano na frymuśne obce języki, których nikt nie umie i nie zna, a jedynie ludzie, którzy nimi mówią tylko po to, żebyśmy my Polacy go nie znali i nie rozumieli, i czuli się jak ostatnie szmaty… Dorota Masłowska, „Między nami dobrze jest”

Między nami dobrze jest, Dorota MasłowskaWyd. Lampa i Iskra Boża, Warszawa 2008 Warszawa. „Wielokondygacyjny budynek ludzki”, a w nim dwa światy, dwie odmienne rzeczywistości. W jednym miejscu, które mogłoby być ulokowane… Czytaj dalej Układ 2-kolumnowy Tekst piosenki: Było tylko czterech nas ona jedna, ciemny las bez ratunku i bez szans. Było tylko czterech nas cztery skóry, wolny czas między nami dobrze jest. Między nami dobrze jest do ataku, zabić, zjeść! Dodaj interpretację do tego tekstu » Historia edycji tekstu Tłumaczenie: Pokaż tłumaczenie There were only four of us she was alone, dark forest without help and without a chance. There were only four of us four leather jackets, free time between us it's all good There were only four of us to attack, kill, and eat! Historia edycji tłumaczenia Drukuj tekst Przeczytaj o Między Nami Dobrze Jest w wykonaniu Stan Wojenny i zobacz grafikę, tekst utworu oraz podobnych wykonawców. Słowa które szepczesz Zszeptuję z twoich ust W miękki pocałunek Zagłębiam się bez tchu Dotyk łuków ciała Rozkosz tworzy mi Błogość nas odurza Od świtu po świt A serca w jednym rytmie Wołają ile sił Kocham kocham kocham Od wielu wielu dni A ciała z głośnym echem Wciąż nawołują się Kocham kocham kocham Ja ciebie ty mnie Poezja Jest między nami Estezja Wciąż w nas niezmiennie trwa Impresja To w niej się kochamy Frenezja Wypełnia nasz świat Kryształ twego śmiechu Echem we mnie lśni W muzyce twoich oczu Znajduję serca rytm Myśli niepodzielne Wypełniają nas W bezdechu ekstazy Wstrzymujemy czas A serca jednym głosem Wyznają ile sił Kocham kocham kocham Od wielu wielu dni A ciała jednym tonem Głoszą swoją pieśń Kocham kocham kocham Ja ciebie ty mnie Poezja Jest między nami Estezja Wciąż w nas niezmiennie trwa Impresja To w niej się kochamy Frenezja Wypełnia nasz świat . 734 70 784 617 707 797 585 692

między nami dobrze jest tekst